Het kleine huisje
Toen ik eind 2022 voor het eerst in Canillas de Aceituno kwam, was ik meteen verliefd. Ik viel voor de gastvrije bevolking, de gezellige terrasjes en de prachtige witte huisjes. Nog datzelfde jaar, sterker nog, het was pas zes weken later, kocht ik samen met mijn toenmalige partner Casa Corazón. We kochten het als investering en ook om er zelf van te kunnen genieten.
Al snel ontstond bij mij het idee om meerdere huisjes in het dorp te kopen en zo een inkomstenstroom te genereren. Ik had zelfs al fantasieën over Canillas de Aceituno als onze nieuwe basisplek. Helaas voelde mijn toenmalige partner niet hetzelfde enthousiasme, en verdween het idee van tafel. In één van mijn notitieboeken had ik wel al een plan uitgeschreven, en in januari 2024 benoemde ik daarin dat ik graag een klein huisje wilde kopen dat geschikt is voor twee personen. Ik noteerde het gewenste aankoopbedrag en wat ik zou investeren om het te verbouwen. Tijdens de verbouwing zou ik er, net zoals we bij Casa Corazón deden, zelf gaan wonen.
In 2024 strandde mijn relatie en al snel vertrok ik naar mijn geliefde Spanje. Om te herstellen van mijn gebroken hart en te ontdekken of ik ook alleen een toekomst voor mij zag in Canillas de Aceituno. Ik verbleef nog een paar maanden aan de kust om te ontdekken of ik dat misschien liever wilde, aangezien ik ook erg graag in de kustplaats Torre del Mar kom. Maar ik miste de warmte van het kleine dorp, de rust en het geweldige uitzicht.
Ik bekeek wat huizen in het dorp en maakte wat berekeningen. Ergens voelde ik dat het niet klopte. Tot ik ineens een klein dorpshuisje zag. Nu ik met een andere blik keek, viel dit huisje me meteen op. Het was december 2024 en ik verbleef op dat moment in Nederland. Elke dag keek ik wel een paar keer op de website van de lokale makelaar en ik begon het steeds meer te voelen. Ik maakte alvast een afspraak om op de dag van aankomst het huisje te bezichtigen.
Op een zeker moment realiseerde ik me dat dit weleens Casa Pequena kon zijn. Mijn notitieboek lag op dat moment in Spanje, maar ik wist bijna zeker dat ik alles al bijna een jaar eerder had uitgeschreven. Toen wist ik het zeker: dit huisje is voor mij.
Natuurlijk viel de bezichtiging een beetje tegen, want op de foto ziet het er toch allemaal anders uit. Maar alles in mij zei dat ik ervoor moest gaan. Het huisje was al twee keer eerder verkocht, maar omdat er geen hypotheek op gevestigd kon worden, ging de koop beide keren niet door. Voor mij was dit geen probleem, ik kon het huisje met eigen middelen financieren.
Ook waren de papieren niet in orde en, omdat het huisje deels over de woning van de buren is gebouwd, vraagt het in orde maken van de stukken om samenwerking van beide kanten. De makelaar had er weinig vertrouwen in, maar mijn gevoel was sterker en ik heb toch doorgezet. Mijn bod werd geaccepteerd, onder de voorwaarde dat de buurman meteen zou mee tekenen bij de notaris. Zo wist ik zeker dat de procedure om het te formaliseren kon worden gestart.
Ondertussen was het al april 2025 en had ik weer een bezoek aan Nederland gepland. Het tekenen kon precies in de week dat ik vertrok plaatsvinden. Ik wilde geen risico’s nemen, dus ik heb mijn advocaat gevraagd om voor mij te tekenen. Hiervoor moest ik natuurlijk eerst zelf naar de notaris om mijn advocaat te machtigen.
Op 24 april kreeg ik het bericht binnen: er was door beide partijen getekend. Casa Pequena is een feit en komt precies overeen met wat ik in 2024 al op papier zette.
